“Tajemniczy ogród”, w adaptacji i reżyserii Cezarego Domagały to barwne, pełne emocji widowisko. Wszyscy bohaterowie, mieszkańcy Misselthwaite Manor od początku wydają się widzom bliscy, dzięki temu, że ukazani są jako normalni ludzie, którzy wiodą spokojne życie wypełnione małymi radościami i troskami. Spokojne życie zaczyna się zmieniać gdy wśród nich pojawia się bratanica Archibalda Crevena – młodziutka Mary. Jest pełna radości, optymizmu, a to co ją łączy z pozostałymi to pragnienie doświadczania miłości. Drzemiąca w niej ciekawość świata sprawia, że udaje się jej zdobyć klucz i otworzyć bramę tajemniczego ogrodu. Swoją miłością do innych otwiera także serca najbliższych, które rozkwitają równie pięknie jak odkryty na nowo rodzinny ogród. To widowisko przepełnione muzyką Tomasza Bajerskiego nie pozwoli nam zapomnieć o sile, która może czynić cuda i o skarbach, jakie skrywa każde ludzkie serce.

 

„Tajemniczy Ogród” był pokazywany w ciągu roku ponad 100 razy. Został nagrodzony ATESTEM – Świadectwem Wysokiej Jakości i Poziomu Artystycznego za rok 2003 przyznanym przez Jury Miedzynarodowego Festiwalu Teatrów dla Dzieci i Młodzieży KORCZAK 2004.

 

…”Muzyka do tego przedstawienia to mistrzowski koktajl różnych klimatów. Od spirituels, poprzez Kabaret Starszych Panów po klimaty lekko rockowe. I oczywiście, to jest jednym z elementów stanowiących o sile tego przedstawienia. Wracając wszakże do aktorów, to stwierdzić trzeba, że obsada dobrana została niezwykle trafnie. Zarówno Mariusz Michalski w roli Archibalda Crevena jak i Lesław Ostaszkiewicz w postaci Bena Weatheerstaffa czują się na scenie znakomicie. To widać i słychać. I na deser tego wątku pozostała jeszcze jedna postać, wyjątkowa. Teresa Suchodolska- Wojciechowska w roli Pani Medlock. I tu najwyższe wyrazy uznania zarówno dla talentu jak i maestrii aktorskiej. Nawet zwykle z pozoru skinienie ręką w tej postaci cos znaczyło. Teresa stworzyła kreację jakiej dawno nie oglądałem, nie tylko na elbląskiej scenie.”

Marek Kopyla “Tydzień w Elblągu”- 25.09.2003.

 

…”Już pierwsza scena wzbudziła wielkie emocje – na widowni rozległy się okrzyki zachwytu. Tajemnicze wnętrze domu Archibalda Crevena – w korytarzu wiszą portrety przodków Crevena. Za nimi ukrywają się bohaterowie spektaklu. Wszystkich spowija dym. Po tak efektownym początku można było się spodziewać już tylko równie interesującego rozwinięcia.”

Agata Janik “Głos Elbląga”- 6.10.2003