Niby wszyscy znają twórczość Juliana Tuwima, ale głównie tę dla dzieci. Znamy też, z racji wymogów edukacyjnych, “Kwiaty polskie”, ale inne teksty poety – te bardziej drapieżne, dosadne i pełne satyry – są trochę przemilczane. A sarkastyczne podejście było charakterystyczne dla znacznej części jego twórczości, zwłaszcza z okresu 20-lecia międzywojennego. Był to czas „Pikadora” (kawiarni literackiej, której był współzałożycielem), „Qui Pro Quo”, „Czarnego Kota” i innych warszawskich kabaretów. No i czas „Skamandra” – grupy poetyckiej założonej przez Juliana Tuwima, Antoniego Słonimskiego, Jana Lechonia, Kazimierza Wierzyńskiego i Jarosława Iwaszkiewicza.

Tuwim szydził z zacofania, krytykował rzeczywistość polityczną. Bez pardonu używał słów dosadnych, wśród których “dupa” (sic!) było najłagodniejszym. Język polski jednak na tych zabiegach nie cierpiał.

Pokazujemy Juliana Tuwima właśnie od tej zbuntowanej strony, stąd “Tuwim bez cenzury” na małej muzycznej scenie w reżyserii Andrzeja Ozgi i scenografii Tatiany Kwiatkowskiej.

 

autor zdjęć: Włodzimierz Wawro